Van wereldwinkel naar Bangladesh

Van wereldwinkel naar Bangladesh

Via de Achmea Foundation had ik eerder al een 1-daags project gedaan bij de wereldwinkel. Dat was een project in mijn eigen tijd en kostte me niet veel moeite. Daarna zag ik bij de Foundation ook andere opdrachten, en daartussen zat deze opdracht in Bangladesh. Maar dit was veel minder vrijblijvend: ik moest pitchen voor verschillende opdrachtgevers en ik moest er een ontwikkelpunt aan koppelen. Hier was ik in 1e instantie helemaal niet mee bezig, de hoofdreden om mee te doen was om iets terug te doen voor de maatschappij.

Op zoek naar mijn ontwikkeldoel

Via het talentversnellersprogramma werd ik actief gepusht om na te denken over mijn carrière. Dat liet me ook nadenken of deze opdracht echt paste bij mijn ontwikkeldoel: stijlflexibiliteit. De conclusie was: ja! Bangladesh is zo’n ander land dan Nederland, dat alles onbekend is en ik uit m’n comfortzone zou moeten. Maar wél binnen mijn eigen vakgebied. Dat maakte het een interessante combinatie. Twee maanden na de gesprekken zat ik al in Bangladesh en ondervond ik dit aan levende lijve.

Het ijs breken

Van tevoren had ik me goed verdiept in de cultuur en de opdracht. Ik had ook al 5 mogelijke scenario’s uitgewerkt. Maar al snel bleek dat ik die goede voorbereiding los moest laten. Ik kon ze namelijk niet zomaar vertellen wat ze niet goed deden, dat kan niet in die cultuur. Door het ijs te breken, kreeg ik alsnog de informatie die ik nodig had. Bijvoorbeeld door te vragen wat ze doen en waarom het goed is wat ze doen. Ook lette ik goed op wie ik voor me had. Was de persoon ontvankelijk voor complimenten? Dan zette ik die functioneel in. En soms was het ook gewoon goed om te benoemen wat het doel van mijn bezoek was.

Stijlflexibiliteit to the max

Die stijlflexibiliteit heb ik wel goed weten te ontwikkelen. Zat ik het ene moment nog te praten met een ex-ziekenhuisdirecteur uit Nederland, praatte ik het volgende moment met een ziekenhuisdirecteur in Bangladesh. Die verschillen zijn groot. In Nederland zijn we het gewend om stevige discussies met elkaar te voeren om tot een goed resultaat te komen. Maar in Bangladesh is het ongebruikelijk om tegen een ‘hogere’ in te gaan. Dat ligt heel gevoelig.

Nog een talent ontdekt

Tijdens de reis heb ik ook geleerd dat ik makkelijk verbinding maak met mensen. Eigenlijk heel simpel door aandacht te besteden aan persoonlijke dingen als muziek en eten. Een mooi voorbeeld daarvan was met de conciërge van het guesthouse. Hij durfde nauwelijks tegen mij te praten, omdat ik met directeuren praatte. Daarom dacht hij dat dat niet kon. Maar toen ik liet zien dat ik geïnteresseerd was in zijn cultuur, de taal en het eten, ging hij wel met me in gesprek. Ik zag toen echt de waardering in zijn ogen, dat was heel bijzonder.

Aandacht en waardering

Die verbinding zoeken en maken, vind ik nu nog steeds belangrijk. Als ik in gesprek ben met iemand check ik altijd of we écht in verbinding zijn, of dat het alleen om een opdracht gaat. En wat ik ook heb meegenomen uit deze opdracht is waardering voor wat zo vanzelfsprekend is. Goede wegen, überhaupt een stoep om op te lopen, een zorgverzekering. In Bangladesh kennen ze bijvoorbeeld geen zorgverzekering. Als je naar het ziekenhuis gaat dan koop je als het ware je behandeling. Net alsof je bij de McDonalds staat en zegt ‘doe mij maar een McFlurry’, maar dan een behandeling tegen buikpijn. Dat moet je dan direct afrekenen. Dat is in Nederland ondenkbaar.

Meer weten over de Achmea Foundation?

Alle Achmea collega’s kunnen zich inschrijven voor een opdracht van de Achmea Foundation! Ook een keer mee? Bemachtig die droombaan bij Achmea. Houd de website van de Achmea Foundation in de gaten en schrijf je in. Nu al meer weten over de Achmea Foundation? Alle informatie vind je hier!